Bana 4 sene önce Haluk Ulusoy Federasyon Başkanı ve Fenerbahçe ligin bitmesine 6 hafta kala 4 puan önde olacak ama taraftar oynanan futboldan memnun olmayacak deselerdi “Hadi kardeşim git işine başkasıyla dalga geç ya!...” derdim.
Ya da bana 15-20 yıl önce Fenerbahçe son 5 yıla damgasına vuracak deselerdi “Ah be kardeşim nerede o günler keşke görebilsek ne güzel olurdu” derdim.
Dedim ya çok da önemli değil benim gibiler için Şampiyonluk veya Kupa…
Ben bu sevdanın Yüzüncü Yılını gördüm ya gerisi benim için çok da önemli değil.
Yüzüncü yılını yaşadım ya…Bu sene de gördü ya seni bu gözler.
Tuhaf gelecek ama Rahmetli Anam göremedi. Amcam göremedi…
40 yıldır Fenerbahçe’min bir sezonu ne kadar kötü olursa olsun taraftarına bir zafer yaşatmadan geçirdiğini hatırlamıyorum. Mesela bu sezon mu böyle bir zafer mi? İtalya ligi ikincisi Palermo böyle bir zaferdi işte. Belki E.Frankurt’da öyle… Şimdi sıra o zafer haftalarını Türkiye’ye taşımak da…
İnönü denince baldırımda ki bıçak yarası izi ile o meşhur 2-2 ‘lik maç geliyor aklıma. Alpay'lı ya da sahte yıldızlara tokat gibi bir cevap olan "Hepiniz susacaksınız" diyen 2-0, Hadi hepsini geçtim Serhat’lı Tuncay’lı Şampiyonluk sarhoşluğum.
Ali Sami Yen denince aklıma gelenler ise daha çok… Aklıma purolu ve Ömer Çavuşoğlu’lu (Gazeteci- Sayın, Çavuşoğlu Fenerbahçe- Galatasaray maçları 3 ihtimalli biter demiştiniz böyle bir farkı bekliyor muydunuz? Ö.Çavuşoğlu- Efendim ben 3 ihtimalli biter demiştim. Yani 3-0, 4-0 ve 5-0) bir 4-0 geliyor ilk önce ve Ali Kırca’nın meşhur köşe yazısında söyledikleri “Ali Sami Yen’de Fener’den 4 yedikten sonra şimdi Galatarasay Şampiyon olsa ne olur olmasa ne olur?”, Ya size dakika 82 dersem veya Tuncay’lı bir baba hindi…
Hele Kadıköy’de Trabzon mu? Offf… Offf… Bir 4-2 var ki… Arif, Şenol Güneş’i sarı-lacivert forma önünde ilk önce secde ettirir sonra bakar Şenol secde de hata yapar bir daha ettirir sonra çıkartır geriye Arap İsmail acır ve takar ters köşeye… Hani bir de Aykut köşeye bir takar ki diyeceğim söz uzayacak.
Hadi bunların hepsi hikaye ve hatıralarla artık biz tarih olduk diyelim… Şimdi şu genç arkadaşlarımın Şampiyonluğa endeksli umutsuz mesajlarını okudukça eski dostlarımın bir kalemde sildiği ve hatırlamadığı geçmişi görünce…
Diyorum ki Farz edelim şu önümüzdeki yedi maçı da kaybettik.
Hatta diyelim ki UEFA’ya bile gidemedik.
Hatta yemediğimiz şey midir? Bu hafta G.Antep’ten de 5 yedik diyelim.
Var ya vurmuşum Sırtıma Fenerbahçe sevdasını eğer çökersem beni doğuran anam utansın!...
Her şeye, Herkese rağmen, Her zaman ve Her yerde İnadına Fenerbahçe be…
İnadına Fenerbahçe…
Ya da bana 15-20 yıl önce Fenerbahçe son 5 yıla damgasına vuracak deselerdi “Ah be kardeşim nerede o günler keşke görebilsek ne güzel olurdu” derdim.
Dedim ya çok da önemli değil benim gibiler için Şampiyonluk veya Kupa…
Ben bu sevdanın Yüzüncü Yılını gördüm ya gerisi benim için çok da önemli değil.
Yüzüncü yılını yaşadım ya…Bu sene de gördü ya seni bu gözler.
Tuhaf gelecek ama Rahmetli Anam göremedi. Amcam göremedi…
40 yıldır Fenerbahçe’min bir sezonu ne kadar kötü olursa olsun taraftarına bir zafer yaşatmadan geçirdiğini hatırlamıyorum. Mesela bu sezon mu böyle bir zafer mi? İtalya ligi ikincisi Palermo böyle bir zaferdi işte. Belki E.Frankurt’da öyle… Şimdi sıra o zafer haftalarını Türkiye’ye taşımak da…
İnönü denince baldırımda ki bıçak yarası izi ile o meşhur 2-2 ‘lik maç geliyor aklıma. Alpay'lı ya da sahte yıldızlara tokat gibi bir cevap olan "Hepiniz susacaksınız" diyen 2-0, Hadi hepsini geçtim Serhat’lı Tuncay’lı Şampiyonluk sarhoşluğum.
Ali Sami Yen denince aklıma gelenler ise daha çok… Aklıma purolu ve Ömer Çavuşoğlu’lu (Gazeteci- Sayın, Çavuşoğlu Fenerbahçe- Galatasaray maçları 3 ihtimalli biter demiştiniz böyle bir farkı bekliyor muydunuz? Ö.Çavuşoğlu- Efendim ben 3 ihtimalli biter demiştim. Yani 3-0, 4-0 ve 5-0) bir 4-0 geliyor ilk önce ve Ali Kırca’nın meşhur köşe yazısında söyledikleri “Ali Sami Yen’de Fener’den 4 yedikten sonra şimdi Galatarasay Şampiyon olsa ne olur olmasa ne olur?”, Ya size dakika 82 dersem veya Tuncay’lı bir baba hindi…
Hele Kadıköy’de Trabzon mu? Offf… Offf… Bir 4-2 var ki… Arif, Şenol Güneş’i sarı-lacivert forma önünde ilk önce secde ettirir sonra bakar Şenol secde de hata yapar bir daha ettirir sonra çıkartır geriye Arap İsmail acır ve takar ters köşeye… Hani bir de Aykut köşeye bir takar ki diyeceğim söz uzayacak.
Hadi bunların hepsi hikaye ve hatıralarla artık biz tarih olduk diyelim… Şimdi şu genç arkadaşlarımın Şampiyonluğa endeksli umutsuz mesajlarını okudukça eski dostlarımın bir kalemde sildiği ve hatırlamadığı geçmişi görünce…
Diyorum ki Farz edelim şu önümüzdeki yedi maçı da kaybettik.
Hatta diyelim ki UEFA’ya bile gidemedik.
Hatta yemediğimiz şey midir? Bu hafta G.Antep’ten de 5 yedik diyelim.
Var ya vurmuşum Sırtıma Fenerbahçe sevdasını eğer çökersem beni doğuran anam utansın!...
Her şeye, Herkese rağmen, Her zaman ve Her yerde İnadına Fenerbahçe be…
İnadına Fenerbahçe…
