Gecenin karanliginda Dereagzinda kucuk balikci teknesine vuran dalgalarin sesinden baska bir ses duyulmuyordu. Yukledikleri artik son sandikti. Kan ter icinde kalmislardi. Kolay degildi yaptiklari is gece yarisindan beri surekli ozenle tek tek onlarca sandik yuklemislerdi.
- Tamamdir kaptan Allah’a emanet ol!Bizimkilerden kim gorursen selam soyle!...
Nevzat kaptan yakasiz beyaz mintanin uzerindeki mendile terini silerken,
-Aleykum selam bas ustune sizlerde, Allah’a emanet olun...Yolumuz uzun malum “Istiklal Yolu” ( o zamanlarda Inebolu’dan Ankara’ya giden yola halk arasinda “Istiklal Yolu” deniyordu)... Hadi bakalim simdi yola cikma zamani...
Tahta iskeleye ciktilar. Yukunun agirligi nedeniyle kucuk balikci teknesinin kupestelerini dalgalar adeta oksuyordu. Oksamak kelimesi belki de yavan kaliyordu soyle denmeliydi bu vatansever evlatlarina isgal altindaki bir milletin adina tesekkur eder alnindan oper gibi o kupesteye opucukler konduruyordu.
Gun agirmak uzereydi. Iskeleden beyaz badanali iki katli, agaclar arasindaki sevimli sicak ve sevecen binaya dogru yuruduler. Yatmadan once bu yorgunlugun uzerine demli bir cay iceceklerdi. Yuzlerinde gorevlerini yapan insanlara has bir gurur vardi. Odun sobasi uzerine cay suyunu koydular.
.........
Isgal kuvvetlerinin ordu karargahina gelen Yorgo eski bir futbolcuydu. Daha once Elpis kulubunde top oynamisti. Hararetle bir seyler anlatiyordu.
-Bilmeyorsunuz neredeyse her gece her sabah gun agirmadan gondereyorlar...
.........
Ingiliz mufrezesi komutani rolanti ile calisan balikci teknesiyle birlikte ates emrini verdi. Eger Rum ispiyoncunun dedigi gibi anlatilanlar gercekse gonderilen silah ve muhimmat ile ilgili General Harrington’un kendisine yapacaklarini dusundu...
- Ates kacirmayin tekneyi!...
Nevzat kaptan hazirdi oyle kolay pes etmek yoktu... Anadolu bu silahlari bu muhhimmati bekliyordu...
-Davranin be gavurun soyu size teslim olan sizin gibi olsun!...
Mustafa Bey’le Refik Bey daha caylarindan ilk yudumu almislardi. Silah sesleriyle irkildiler. Ilk ses yasca buyuk Mustafa Bey’den geldi.
-Davran be Refik bunlar bizimkilere baskin veriyor.
-Vatan yolunda olmeyen namerttir be agabey. Gelecekleri varsa gorecekleri var...Gelin ulan eceline susamis itler dunyaca bir olunda gelin...
Ingiliz mufrezesi Dereagzindan gelen sesler uzerine ateslerini o yone kaydirdi.
Gunes dogdugunda Fenerbahce ikinci takiminda top oynamis bu iki insan bir vatanin kurtulus mucadelesinde olen binlerce sehidin arasina katilmislardi. Ingilizler onlarin olu bedenlerine saskinlikla ve hayretle bakiyorlardi. Cunku bu iki insanin cansiz bedenlerinden bile yuzlerindeki gorevlerini yapmanin verdigi gururla direnisin timsali gulumsemelerini silinmemisti.
Onlar sahadet mertebesine ermislerdi fakat canlariyla gonderdikleri silahlar Nevzat kaptanla birlikte Anadoluya “Istiklal Yolu” na, bir milletin onur mucadelesine esaretten kurtulusuna dogru yol aliyordu.
- Tamamdir kaptan Allah’a emanet ol!Bizimkilerden kim gorursen selam soyle!...
Nevzat kaptan yakasiz beyaz mintanin uzerindeki mendile terini silerken,
-Aleykum selam bas ustune sizlerde, Allah’a emanet olun...Yolumuz uzun malum “Istiklal Yolu” ( o zamanlarda Inebolu’dan Ankara’ya giden yola halk arasinda “Istiklal Yolu” deniyordu)... Hadi bakalim simdi yola cikma zamani...
Tahta iskeleye ciktilar. Yukunun agirligi nedeniyle kucuk balikci teknesinin kupestelerini dalgalar adeta oksuyordu. Oksamak kelimesi belki de yavan kaliyordu soyle denmeliydi bu vatansever evlatlarina isgal altindaki bir milletin adina tesekkur eder alnindan oper gibi o kupesteye opucukler konduruyordu.
Gun agirmak uzereydi. Iskeleden beyaz badanali iki katli, agaclar arasindaki sevimli sicak ve sevecen binaya dogru yuruduler. Yatmadan once bu yorgunlugun uzerine demli bir cay iceceklerdi. Yuzlerinde gorevlerini yapan insanlara has bir gurur vardi. Odun sobasi uzerine cay suyunu koydular.
.........
Isgal kuvvetlerinin ordu karargahina gelen Yorgo eski bir futbolcuydu. Daha once Elpis kulubunde top oynamisti. Hararetle bir seyler anlatiyordu.
-Bilmeyorsunuz neredeyse her gece her sabah gun agirmadan gondereyorlar...
.........
Ingiliz mufrezesi komutani rolanti ile calisan balikci teknesiyle birlikte ates emrini verdi. Eger Rum ispiyoncunun dedigi gibi anlatilanlar gercekse gonderilen silah ve muhimmat ile ilgili General Harrington’un kendisine yapacaklarini dusundu...
- Ates kacirmayin tekneyi!...
Nevzat kaptan hazirdi oyle kolay pes etmek yoktu... Anadolu bu silahlari bu muhhimmati bekliyordu...
-Davranin be gavurun soyu size teslim olan sizin gibi olsun!...
Mustafa Bey’le Refik Bey daha caylarindan ilk yudumu almislardi. Silah sesleriyle irkildiler. Ilk ses yasca buyuk Mustafa Bey’den geldi.
-Davran be Refik bunlar bizimkilere baskin veriyor.
-Vatan yolunda olmeyen namerttir be agabey. Gelecekleri varsa gorecekleri var...Gelin ulan eceline susamis itler dunyaca bir olunda gelin...
Ingiliz mufrezesi Dereagzindan gelen sesler uzerine ateslerini o yone kaydirdi.
Gunes dogdugunda Fenerbahce ikinci takiminda top oynamis bu iki insan bir vatanin kurtulus mucadelesinde olen binlerce sehidin arasina katilmislardi. Ingilizler onlarin olu bedenlerine saskinlikla ve hayretle bakiyorlardi. Cunku bu iki insanin cansiz bedenlerinden bile yuzlerindeki gorevlerini yapmanin verdigi gururla direnisin timsali gulumsemelerini silinmemisti.
Onlar sahadet mertebesine ermislerdi fakat canlariyla gonderdikleri silahlar Nevzat kaptanla birlikte Anadoluya “Istiklal Yolu” na, bir milletin onur mucadelesine esaretten kurtulusuna dogru yol aliyordu.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder